برگه پيش‌فروش و قيمت تخمينى مثال‌هائى از اختيار معامله‌هاى موجود در زندگى روزمره هستند. مورخين و باستان‌شناسان نيز مثال‌هائى از اختيار معامله کشف کرده‌اند. هر چند اين معاملات ممکن است شبيه به اختيار معاملات پيشرفته امروزى باشند، ولى سيستم رايج در بازارهاى فعلى اختيار معامله روند قرن نوزدهم را ادامه مى‌دهد، يعنى زمانى‌که اختيار معاملات در بازارهاى سهام ارائه شدند.

در اوايل دهه ۱۹۰۰، گروهى از شرکت‌ها که خود را ”انجمن کارگزاران و معامله‌گران اختيار خريد و اختيار فروش ـ Pul and Call Brokers and Dealers Association“ معرفى مى‌کردند، اقدام به ايجاد يک بازار اختيار معامله نمودند. اگر کسى قصد خريد يک اختيار معامله را داشت. يکى از اعضاء انجمن، يک فروشنده را که قصد فروش اختيار معامله مذکور را داشت، پيدا مى‌کرد. اگر عضو مذکور نمى‌توانست يک فروشنده پيدا کند. خود شرکت اقدام به فروش اختيار معامله مذکور مى‌نمود. بنابراين، يک عضو شرکت مى‌توانست در نقش يک ”کارگزار ـ Broker“ (کسى‌که خريدار و فروشنده را به‌هم مرتبط مى‌دهد)، يا در نقش يک ”معامله‌گر ـ Dealer“ (کسى‌که در معامله واقعاً يکى از طرفين معامله قرار مى‌گيرد)، بازى کند.

اگرچه اين بازار اختيار معامله خارج از بورس (OTC ـ Over The Counter) به حيات خود ادامه مى‌داد، ولى از وجود چندين نقص و ناکارآئى رنج مى‌برد. اول اينکه، بازار فوق به دارنده اختيار معامله اين امکان را نمى‌داد که قبل از انقضاء مهلت اختيار معامله، آن را به شخص ديگرى بفروشد، اين اختيار معامله‌ها طورى طراحى شده بودند که هميشه تا روز انقضاء مدت نگهدارى شوند و پس از آن يا مورد استفاده قرار گيرند و يا منقضى شوند. در نتيجه قرارداد اختيار معامله داراى قابليت نقدينگى بسيار کم بود يا اصلاً قابليت نقدينگى نداشت. دومين اشکال اين بود که ايفاء به عهده فروشنده اختيار معامله را ففط ”شرکت کارگزارى و معامله‌گرى ـ Dealer Firm ـ Broker“ تضمين مى‌نمود. اگر فروشنده اختيار معامله يا شرکت عضو ”انجمن کارگزاران و معامله‌گران اختيار خريد و اختيار فروش“، ورشکست مى‌شد، دارنده اختيار معامله به سادگى شانس خود را از دست مى‌داد. سومين اشکال اين بود که هزينه معاملات، به خاطر مشکلات فوق نسبتاً بالا بود.

در سال ۱۹۷۳ در دنياى اختيار معاملات يک تحول انقلابى رخ داد. ”کميته مبادلات شيکاگوه که قديمى‌ترين و بزرگترين بورس معامله ”قراردادهاى آتى ـ Future Contracts“ کالاهاى اساسى بود، يک بورس انحصارى براى اختيار معاملات بر روى سهام تشکيل داد. اين بورس تحت عنوان ”بورس اختيار معامله کميته شيکاگوه (CBOE ـ Chicago Board Options Exchange) نام‌گذارى شد. اين بورس در تاريخ ۲۶ آوريل ۱۹۷۳ درهاى خود را به روى معاملات اختيار خريد گشود و اولين اختيار فروش‌ها در ژوئن ۱۹۷۷ اضافه شدند.

از آن پس، چندين بورس سهام و تقريباً تمام بورس‌هاى معاملات آتى کالاهاى اساسي، اقدام به مبادلهٔ اختيار معامله نمودند. به‌تدريج فعاليت بازار اختيار معاملات خارج از بورس (OTC) رو به زوال نهادند، به‌طورى‌که در حال حاضر بخش اعظم معاملات اختيار معامله در ”بورس‌هاى سازمان‌يافته ـ Organized Exchanges“ صورت مى‌پذيرد.