Бір сұлу қыз тұрыпты хан қолында

Бір сұлу қыз тұрыпты хан қолында,

Хан да жанын қияды қыз жолында.

Алтын-күміс кигені, қамқа, торғын,

Күтуші қыз-келіншек жүр соңында.

Деген сөз: “Бұқа буға, азбан дуға”,

Хан қарық боп, түсіп жүр айғай-шуға.

Етімді шал сипаған құрт жесін деп,

Жартастан қыз құлапты терең суға.

Сән-салтанат жұбантпас жас жүректі,

Кім де болса тұрғысын көксемек-ті.

Мезгілі еткен, дәуренді қуалаған,

Неғылсын бір қартайған қу сүйекті?

Кәрі жас дәурені өзге тату емес.

Епке көнер ет жүрек сату емес.

Кімде-кім үлкен болса екі мүшел,

Мал беріп алғанменен қатын емес.

Есерлер жас қатынды тұтады екен.

Жас қайғысын білдірмей жұтады екен.

Ортасында бұлардың махаббат жоқ,

Тұсап қойып қашырар бұқа ма екен?

Бай қартайса, малына берер шылбыр,

Мал өмірді жаңғыртпас, құдай ұрғыр.

Біреудің қызын алып малға сатып,

Баяғыны іздеген қандай құрғыр?

Қатыным “қалай” демес ақсақал бай,

Сонымен дос болып жүр апырым-ай!

Қу қатының майысса, мәз боласың,

Шайтанның шәкіртінің қылығын-ай!

Қартаң бай, қатты сақ бол, тілге көнсең,

Мүйіз шығар қатынның тіліне ерсең

Тіпті оңбассың, өзіңе-өзің мәз боп,

Дастарханның байлығын мақтан көрсең.

Кінәсіз бәйбішемен болады араз,

Жастың көңілі жылымас, ол өзіне аз,

Біреуі — көк балдырған, бірі-қурай,

Бір жерге қосыла ма қыс пенен жаз?

Үнемі болмас құйрықты бұлаңдатқан,

Сауырсына шапақтап, сүйіп жатқан.

Екі көңіл арасы — жылшылық жер,

Оны қайтып қосады ол антатқан?